Ik krijg een telefoontje van een moeder. Ze zijn pas verhuisd naar Rucphen en sinds die tijd is haar zoontje niet meer dezelfde. Woede uitbarstingen, huilerig, rare woorden en vaak moe en ziek. De ouders weten zich geen raad meer en hebben via via van mij gehoord. Ik denk er het mijne van, maar de ouders hadden eigenlijk hetzelfde idee als ik; er zit "iets" in hun huis.
We maken een afspraak om langs te komen en het huis te reinigen. Die dag pak ik mijn benodigdheden en spring ik argeloos op mijn fiets want het is lekker dichtbij.
Ik bel aan, de deur gaat open en op dat moment wordt er door mijn gidsen van bovenaf een zilveren koker om me heen geplaatst. Ik schrik er een beetje van, dit is nog nooit gebeurd, maar ik heb geen tijd om erover na te denken en vertel dat ik gelijk aan het werk wil en boven wil beginnen. De moeder wijst me de weg naar de kamer van haar zoontje, ik loop naar binnen en ik kan het niet anders zeggen dan: IK WERD OMHULD DOOR PURE KWAADAARDIGHEID. Ik was me er ten zeerste van bewust dat ik me hierdoor niet af mocht laten leiden, maar shit zeg, dit was een griezelfilm maar dan in het echt. Het is een (ik had geen idee van de tijd) heftig mentaal gevecht en langzamerhand werd het lichter in de kamer en kreeg ik het gevoel dat ik de sterkste was. Ik heb de rest van het huis gereinigd maar het had zoveel energie gekost dat ik eruit zag als een dweil. De vrouw schrok ervan dat mij dit zoveel moeite gekost had. Ik heb haar gerust kunnen stellen, "het" was weg, maar ik heb zelf stiekem wel 2 weken slecht geslapen en veel gesprekken met mijn man gehad ondanks dat hij er ook niks mee kon en kan, maar voor mij was het luisteren naar mijn verhaal heel belangrijk voor mijn verwerking. Ik was echt heftig onder de indruk dat zoveel kwaadaardigheid kan bestaan.
Reactie plaatsen
Reacties